Een pleidooi voor de weifelende onderdanige man

Een pleidooi voor de weifelende onderdanige man

Droom of werkelijkheid?

“Maar tussen droom en werkelijkheid staan wetten in de weg en praktische bezwaren en ook weemoedigheid die niemand kan verklaren en die des avonds komt wanneer men slapen gaat.” Willem Elsschot (1882-1960) 

Zo, ik sla jullie even met een klein stukje literatuur (he, bah, vies!) om de oren. Hoewel ik in het dagelijkse leven ver van boeken wegblijf, is deze zin toch ergens blijven hangen. Hij schijnt ook vaak geciteerd te worden, dus wellicht heb jij hem ook ergens eerder gelezen. En anders: bij deze. Waarom dit citaat best wel populair is, komt omdat het toch vrij herkenbaar is. Iedereen heeft weleens een stille droom gehad, die hij of zij toch maar niet uitvoerde. Want, ja… waarom eigenlijk niet?

Verlangen

Vaak als ik ’s nachts online ben, krijg ik ze weleens in mijn chatroom binnen. Of aan de telefoon. Van die slaafjes, eenzaam en hongerig naar een allesomvattende beleving, Als ze zeker weten dat niemand ze kan horen of zien, dan jagen ze naar de ultieme beleving die al hun wensen en dromen kan bevredigen. Want hun verlangens zijn duister, pervers en niet te begrijpen voor elk weldenkend mens.

Hoelang heb je er al mee rondgelopen? Vanaf welke leeftijd zijn je fantasieën ontstaan? En hoe groot is je verlangen in al die jaren geworden? In het dagelijkse leven doe je een masker op en probeer je aan alle verwachtingen te voldoen die de maatschappij je stelt. Het gaat heel lang goed. Je maakt je opleiding af en je zorgt dat je die baan krijg. Een relatie met een partner mag niet ontbreken en wellicht kom je ook nog aan kinderen toe. En dan, als je alles hebt, biedt zich het grote gapende gat aan; je verlangen. Het verlangen naar datgene wat je in deze maatschappij niet mag verlangen. Overdag zul je nog wel wat afleiding kunnen vinden, maar ’s nachts als niemand kijkt, lig je te woelen in je bed. Want wat zou je toch graag juist dat ene willen beleven…

Kleur bekennen

En ja, wat doe je dan? Je belt of camt heimelijk met een dame die zegt jou te begrijpen en je vertelt al je zielenroerselen. Je bent blij je diepste geheimen met iemand te kunnen delen en je lucht je hart. Iemand die jou begrijpt. Iemand die jou aanvoelt en met jouw fantasie mee wil gaan. Want ja, ooit was dat voor haar ook slechts een fantasie en een verlangen. Maar ergens in haar leven heeft zij een besluit genomen de stap naar de realiteit te nemen. En vanaf de andere kant van de fantasie, haar werkelijkheid,, staat zij jou te woord en reikt zij jou een hand toe.

Want je diepste verlangen blootleggen is eng. Het vraagt vertrouwen. En begrip. Begrip wat overdag vaak ontbreekt, is in de nacht soms wel te vinden. Niet alleen voor een ander, maar vooral ook voor jouzelf. Kun jij je eigen verlangen accepteren? Jouw morbide, extreme, perverse of ranzige fantasie? De fantasie die jou doet ervaren dat je echt helemaal jezelf bent en leeft, in plaats van wordt geleefd. De fantasie waarvan je terdege bewust bent dat deze niet geaccepteerd zal worden door de boze buitenwereld. De fantasie waarvan je ouders misschien al in je jonge kinderjaren je hebben meegegeven weerzinwekkend te vinden en af te wijzen. Het kleine stemmetje in je hoofd, wat jou je schuldig doet voelen over de gevoelens die je hebt.

Durf jij te voelen wat je verlangt? Durf jij te zijn wie je bent?

De confrontatie

Vergis je niet, ik sta slechts aan de andere van deze fantasie, namelijk de kant van de realiteit. Maar ook ik heb een periode gehad van fantaseren en verlangen. De stap van fantasie naar werkelijkheid heeft mij veranderd, heeft mijn situatie veranderd. Ik ben niet geworden zoals ik ben opgevoed. De normen en waarden zijn echt wel een beetje anders geworden dan dat ik ze van huis uit heb meegekregen. Toch heb ik in de spiegel naar mijzelf moeten kijken om te kunnen accepteren wie ik ben en om te kunnen doen wat ik nu doe. Ik ben gewoon een stronteigenwijs stuk vreten die ontzettend veel plezier heeft in het sarren van mensen. Dat is niet echt een leuke eigenschap, maar het maakt mij een uitstekende domina.

En dan jij, aan de andere kant van de internetverbinding of telefoonlijn. Zoekend naar bevrediging voor jouw ultieme fantasie, durf jij naar jezelf te kijken? Durf jij de confrontatie met jezelf aan? Of blijft het slechts een droom die in jouw nachtelijke uren bestaat? Want begrijp me goed, het valt niet mee de consequenties te dragen van het realiseren van je droom. De werkelijkheid gaat er echt anders door uit zien. Je weet alleen niet hoe. Misschien valt het mee. Misschien valt het tegen. Naar welke kant zal de weegschaal doorslaan?

De eeuwige zoektocht

Vaak genoeg nodig ik zo’n smachtend en aarzelend slaafje uit. “Kom anders eens een keertje langs. Je mag kiezen; koffie of klappen. Allebei mag ook…” In al die jaren is het aantal onderdanige heren, wat mij ooit heeft opgezocht slechts op een hand te tellen. Er zijn slaven die hun droom koesteren als hun belangrijkste bezit en jarenlang spelen met de fantasie deze ooit in vervulling te brengen.

Zolang jij niet in de spiegel durft te kijken naar je zelf, zolang je niet de stap durft te zetten naar de realiteit, zul jij niet verder komen dan fantaseren over een beleving die je nooit gaat meemaken. Maar misschien hoeft dat ook niet voor jou en is dit genoeg. Misschien haal jij al voldoende bevrediging uit het fantaseren zelf. Dat kan natuurlijk ook. Als jij graag aan de andere veilige kant wilt blijven, vind ik dat helemaal prima.

Ik voer mijn ultieme fantasie (snode plannetjes) uit en vanuit de positie van de werkelijkheid en maak je graag deelgenoot van mijn wereld. Je mag met mij bellen en cammen. En als je een heel lief onderdanig slaafje bent, dan nodig ik je uit voor koffie of klappen. Maar je hoeft niet te komen als je niet durft…

BOXNUMMER 619